Hoxe caeron pingas, como o día en que cheguei aquí. Levaba sen chover vinte días e hoxe a cor gris foi a dona do ceo. A xente sacou os seus paraugas á rúa. Eu decidín poñer os pés sobre o pavimento mollado e ir facer uns recados. Tras unha ida pola Compañía cunhas botas que me lastimaban e unha espera inútil na facultade, decidín que a volta a casa ía ser antes do pensado. Non me apetecía ser partícipe da paisaxe chuviosa, porque sentía que pronto se podía transmitir ao meu humor.
Foi unha xornada sen xugo por iso quixen amañala un chisco cun zume de melón e cítricos acompañado de palabras.
Unha stop na travesía para seguir con Tabucci e La cabeza perdida de Damasceno Monteiro.
No hay comentarios:
Publicar un comentario